‘s Morgens heel vroeg opgestaan (het was nog donker) en naar de haven gereden om de eerste boot te nemen. Spanje en dus Europa uit gaat zeer gemakkelijk, na een half uurtje varen (zo dichtbij is Afrika dus) staan we in de rij om Marokko in te mogen. Dat duurt toch wat langer. Voor ons staat een bus alles uit te pakken, wastafels, wc-potten, aanrechten, koelkasten, en plasticzakken, bergen plasticzakken komen eruit. Als we daarop moeten wachten staan we hier morgen nog. We hebben ons voorbereid en zitten onder het genot van een kopje koffie te kijken hoe dit gaat. Er staan mannetjes die ons met van alles willen helpen en bijna zijn we een paspoort kwijt, maar gelukkig zijn we sneller. Ook de bus moet ingeklaard en daarvoor heb je een stempeltje van de politie nodig die letterlijk op 2 hoog achter woont. Maar ook dat lukt en dan staan we opeens op Marokkaanse grond. Iedereen wil ons helpen, maar we weten zelf wat we willen. We gaan opzoek naar de nodige zaken als internetdongels en simmetjes en rijden dan naar de kust opzoek naar een camping.
We vinden een knus veldje waar de honden ook even kunnen lopen, want die hebben de overtocht in de bus moeten doormaken en die willen nu best wel even de benen strekken. Er komt een schattig oud mannetje op ons af die vertelt te leven onder een zeiltje, ons leert tellen in het arabisch en de beheerder van het terreintje te zijn. Dat betekent dus dokken voor parkeren of hard wegrijden. Tja dat is ook Afrika…… We zijn in elk geval weer allert.
We vinden een leuke camping, helaas zijn de toiletten vies. Voor warm water moet je hier apart betalen. Geen probleem, maar dan wel graag schoon. Opvallend is dat er geen gescheiden ruimtes zijn voor mannen en vrouwen terwijl elk boekje over Marokko vertelt dat intimiteiten toch echt gescheiden worden beleefd. En de kroeg voor de deur is toch echt een mannen aangelegenheid. Benieuwd hoe dat verder is.
We gaan op pad naar de noordoostkust. Vandaar willen we via het binnenland richten zuiden. Gelukkig is het weer beter ook al moeten we op tijd naar binnen, want als de zon ondergaat wordt het snel koud. (Afrika brrrrr….. ) We moeten echt oefenen in het afpoeieren van de mannen die ons hasj willen verkopen en maar door blijven gaan. Gelukkig is dit niet overal zo en we genieten in de medina van ChefChouaen. Al die kleuren en waren zijn prachtig. We eten er ook, de ambiance is prachtig…..
We moeten nog wel even wennen aan de gedragingen, cultuur en norm hier. Ondertussen trekken we verder. Het idee is de Atlas in te gaan, maar we vragen ons af of dat toch niet te koud wordt. We zullen zien.
Responses to “Marokko”
- Marije says: December 20, 2011 at 19:01
Wowwww!! mooie kleuren idd.
Ik ga echt mijn best doen om binnenkort een reisje Marokko te plannen. Eerst weten waar jullie stil blijven staan
O ja, ik ben aangesteld als teammanager IB! woepwoep
X
- Arne says: December 22, 2011 at 16:42
Hoi,niet zeeziek geworden?haha,leuk man eindelijk in Afrika<ik ben erg benieuwd hoe het Atlas gebergte is.groetjes Arne,Mireille en Daan.Die laatste vraagt zich elke keer weer af waarneer hij zijn vliegvriendjes weer ziet
hoi Arne,
we zijn afgelopen dagen door het middel atlas gedeelte gereden. Heel erg mooi en woest, we zijn nog bijna vast komen te zitten tijdens een bergetappe! De hoge atlas is helemaal besneeuwd en heel erg mooi om te zien. Nu zitten we in de woestijn, weer heel erg anders. Overdag lekker warm en sávonds lekker koud! Voorlopig zijn we dus niet in nederland, al denken we ergens in het voorjaar. Dan zoeken we elkaar zeker op! Doe je Daan en Mireille de groeten? En natuurlijk fijne feestdagen en een knallend uiteinde! Helaas is hier geen vuurwerk te krijgen……
Groeten,
Rikenmon
- riet says: December 25, 2011 at 13:55
wauw….!!! Een tip die ik kreeg van Marokkaanse vrienden hier als je wilt voorkomen dat mensen je aanspreken om iets van ze te kopen, is oogcontact vermijden. Wij zoeken altijd oogcontact, maar dat is daar zoiets als de vraag; wat wil je van me? Moeilijk om af te leren. Voor je kennissen met honden; die zullen dit prima begrijpen!
