De bermen staan nu vol met het Jacobskruiskruid, helder gele bloemen die grote schermen vormen en als je er even voor stopt blijkt hij vaak vol te zitten met vliegen, kevertjes, vlinders en rupsen. Het lijkt wel alsof er elk jaar meer van staat en als de dag niet zo zonnig is fleurt hij van deze bloemen wel weer op.
1) een bladhaantje , 2) Sint-Jansvlinder, 3) Kegelbijvlieg bezoeken ook het Jacobskruiskruid.
De plant is giftig, dat betekent er niet van eten en contact vermijden. Bij boeren en paardenlui is de plant berucht omdat het ook voor de koeien en paarden giftig is. Die slimme dieren eten er in de wei wel omheen, mits er genoeg eetbaar gras staat, maar in het hooi herkennen ze het niet en eten het dan per ongeluk. Omdat teveel van de plant zelfs dodelijk is wordt er bij het hooien erg goed opgelet dat deze plant niet er tussen zit.
De opvallende rupsen van de Sint-Jacobsvlinder durven zich wel te vertonen.
Hoe dat dan zit met die kleine beestjes die rondkruipen over de plant en zich te goed doen aan de bladeren, honing en nectar, blijkbaar kunnen zij er wel tegen. Het is zelfs zo dat de rups van de Sint Jacobsvlinder alleen deze plant lust en door ervan te eten wordt hij zelf ook giftig. En als de rups verpopt en vlinder wordt is hij nog steeds giftig en dat laat hij zien met zijn felle rode kleur, daarmee zien de vogels dan weer dat het waarschijnlijk een giftige vlinder is dus slaan ze ‘m over. Dus de St Jacobsvlinder en rups worden eigenlijk beschermd door het gif van de Jacobskruiskruid!
De Sint-Jacobsvlinder is ook als vlinder giftig.
