Aug/sept 2010 brengen we door in de USA! Al enige jaren willen Coen en Erik vliegen in Owens Valley. Ze willen zo hoog, zo ver en zo lang als nooit te voren. Cornelia en Monica gaan mee voor de gezelligheid, het mooie weer, de ervaring en uiteraard voor het VLIEGEN!!
Ma 23-8 Hardenberg, Dusseldorf, Los Angeles
Vroeg vertrokken uit Hardenberg, met de bus van Cornelia naar Dusseldorf. Aaltje en Jan brengen ons weg en rijden de bus weer terug naar huis. Afgesproken dat ze ons ook weer ophalen.
Het is onderweg vreselijk mistig. En de regen stroomt.
De vliegers zijn door al dat water een stuk zwaarder geworden.
Als dat maar mee mag als handluggage. Het inleveren van de vliegers Is altijd een heel feest. Inchecken, wegen, doorgestuurd worden naar afdeling 100 (odd luggage) vandaar naar afdeling 200 (extreme odd luggage) die het niet willen aannemen dus bellen met 100, die vertellen dat het moet en ja hoor, daar gaan de vliegers door de camera en buiten beeld. Vanaf nu is het bidden dat ze tegelijk met ons op hetzelfde vliegveld aankomen.
Aangekomen op LAX, heerlijk warm, vol spanning op zoek naar onze bagage. Alles is aangenomen als ‘odd’, dus komen scherm en harnassen van de gewone bagageband rollen. Helaas geen delta’s te zien en de lift van ‘odd’ is duidelijk te klein voor een complete delta. Gelukkig is iedereen erg behulpzaam en wordt ons verteld dat de vliegers als Cargo zijn aangemerkt en daar op te halen. Helaas weet niemand te vertellen waar ‘daar’ is. Na een zigzag over LAX hebben we een adres. Het is ondertussen in Nederland alweer ochtend dus wij zijn moe en toe aan slapen. Nog even de auto’s ophalen, 2 zwarte Jeeps Patriots, eten bij Denny’s en op naar het hotel.
Di 24-8 Los Angeles, San Bernadino
Bellen met Cargo Swissport levert alleen ontkennende antwoorden op. Hoe kan men nu 3 pakketten van 4 meter lang kwijt raken? We gaan er maar eens langs en Coen mag zelf in de opslag kijken. Waar hij ze meteen ziet liggen, oja we bedoelen natuurlijk 14 Ft!!
Amerika is niet in staat onze vliegers als handluggage te behandelen, waar een groot land klein in kan zijn. We zijn dus gewaarschuwd voor de terugweg. Maar wie dan leeft …. .
We pakken de vliegers op de auto en gaan op weg naar San Bernadino ons volgende hotel en daar is ook Cornelia’s nieuwe vlieger.
We slapen in een Wigwam!
We kijken op het landingsveld (met afgrond aan het eind) Bellen met Rob Mackenzie voor de vlieger van Cnil. Ontmoeten enkele locals die net komen landen, waaronder Brett, die in een RV op LZ staat.
Wo 25-8 San Bernadino
Het is superheet hier het werd wel 114 graden farenheit (45.5 Celcius) In plaats van een siesta worden de delta’s klaargemaakt.
Om 11 uur in die superhitte bouwt cornelia haar vlieger op en doet wat loopoefeningen.
Erik en Coen gaan daarna hun vliegers langpakken, jeetje wat een werk. Na alle actie op weg naar boven zoeken naar de startplekken. De eerst na veel heen en weer rijden gevonden, Erik wil wel vliegen maar ook de hoge start zien. Dus doorrijden naar boven.
De start ziet er goed uit, maar het wordt al laat oftewel donker, we besluiten het morgen op tijd te proberen. Op weg naar de Wigwam eten we in een tentje langs de weg. Dat bevalt zo goed dat we het alle dagen hier doen. De wigwam is niet voorzien van een kookgelegenheid alleen een koelkast. De koffie halen we ‘smorgens bij balie (zelf inschenken). De avonden brengen we door aan de rand van het zwembadje op uitnodiging van Kumar de beheerder.
Do 26-8 San Bernadino
Op naar de hoge start, Erik en Coen besluiten te starten Cornelia en ik doen mee voor de gezelligheid en uiteraard het ophaalwerk. De tomtom stuurt ons terug via start, maar wij weten beter. We zijn eerder beneden en filmen de landingen. Die zijn daar best spannend. Voor je het weet ga je over de rand.
Vr 27-8 San Bernadino, Erik jarig
Cornelia en Coen hebben en prachtig shirt gevonden voor Erik. Zoek de verschillen.
De kop is eraf. Deze dag kiezen we voor de start boven de landing. Ik durf nog steeds niet. Ook niet na dummy Brett die zijn parapent er zo afloopt. Erik en Coen zijn zo weg, met een mooie start.
Cornelia staat met bergen zenuwen en een nieuwe vlieger op de start. Laat een paar prima momenten schieten, maar dat maakt niets uit want daarna heeft ze een prachtige start. Iedereen land prima, alhoewel niet iedereen zichzelf een 10 geeft.
Za 28-8 San Bernadino, Bakersfield
Tijd voor een volgende uitdaging.. We gaan echt weg uit San Bernadino en op naar de kust.
We gaan opzoek naar een nieuwe stek. Cornelia wil graag naar Bakersfield, voor de countrymuziek. In het stadje zit het museum van Buck Owens, daar wordt warempel een optreden gegeven.
Cornelia trakteert op muziek, diner en bed. Gezellig met z’n 4-en in 1 kamer. Maar de muziek van ‘just’ Jack Ingram is leuk en zijn show is erg goed. Bovendien is het eten heerlijk. Dus het wordt een geweldige avond.
Zo 29-8 Bakersfield, Morro Bay
We gaan op zoek naar een soarstek, het Morro Bay
We rijden we eerst naar de kust. En ontdekken daar dat het hier heel erg koud kan zijn. 50 graden Fahrenheit is ongeveer 10 graden Celsius. Brrrr Een lokale piloot spreekt ons aan op het strand en gebruikt zijn lunchpauze om ons naar de start te brengen. Erik gaat hier starten, de rest vind de wind te hard. Na een uurtje vliegen halen we Erik op van het strand.
We slapen in de Holland Inn en eten bij de Flying Dutchman. Daar liggen de robben onder het restaurant te schreeuwen.
We worden enthousiast bediend door een jonge meid die ons aanspreekt met “Yes my dear en sorry my dear”, ze heeft een half jaar in Scheveningen gewerkt, maar moest weer terug omdat ze geen werkvisum kreeg.
Hier eten we verse vis want dat hoort zo aan de kust en inderdaad het smaakt heerlijk.
