Vlieg —–> Vlieger —–> Vliegst—–> ;-)

‘s Morgens opstaan met een lekker kopje koffie, ondertussen luisteren naar de balize. Die vertelt ons de verschillende windrichtingen en sterktes en de temperatuur op de omringende bergen. Samen met het weerbericht is het de bron waarop de startberg van de dag wordt bepaald. Tegen een uur of 11 wordt iedereen wat zenuwachtiger en begint zijn spullen te verzamelen zoals radio’s, koekjes en blikjes drinken. Dan worden de waterzakken gevuld en de vliegers op een auto gebonden. In een mengeling van haast en spanning rijdt de auto naar de gekozen start. Zal het de juiste zijn?

Boven aangekomen wordt eerst de wind op locatie goed beoordeeld. Dan worden de vliegers van de auto’s gehaald evenals alle bijbehorende zaken en een ieder zoekt voor zich het beste plekje om op te bouwen. Hier dient rekening gehouden te worden met loopafstand naar de start, hoeveel andere vliegers blokkeren straks mijn route?; de wind, waait mijn vlieger niet opeens over de kop als er een bel van achteren komt? Of nog erger een dustdevil?; sta ik niet teveel in de struiken, op stenen, te schuin. Dan kan het opbouwen beginnen. Ondertussen wordt er regelmatig naar de lucht gekeken, zijn we op nog op tijd?

Dan met veel zuchten en kreunen wordt er aangekleed, veel te veel kleren, zweten dus. Maar ja daarboven waar we allen heen willen kan het berekoud zijn. Dan de check. Is alles gecheckt? De vlieger? De radio? En ingehaakt?? KLAAR voor de start!

Men gaat met den neus in den wind voorop den berg staan en wacht een goeden vlaag van onderen af alvorens men den vlieger lift en rent …..

Nu begint het eigenlijk pas….. Het zoeken naar de termiekbel, het streven om boven te blijven, het steken naar de volgende bergketen, het bijna uitzakken en toch nog net op tijd die ene bel vinden die met +4, nee +6, nee +8 m/s je bracht tot aan wolkenbasis en vanwaar je die ene steek kon maken ……