Sierra Espuña is een gebergte in het zuiden van Spanje, net iets uit de kust en daardoor in de winter zoals nu ook iets kouder. Het kan er zelfs zo koud worden dat er vroeger sneeuw werd opgeslagen om ijs te worden. Deze werden dan in de zomer in grote blokken naar de omringde dorpen en steden zoals Murcia gebracht. Maar gelukkig was het er nu niet zo koud. Wikipedia heeft meer informatie hierover.
We vinden een camping met ruime plaatsen en een gezellig cafeetje in El Berro, een plaatsje in het noordoosten van het gebied. Er zijn een aantal kroegen, restaurantjes en winkels en het is een startpunt van 2 wandelingen. De eerste avond koken we zelf voor de bus en eten buiten. Het is echter zo koud dat we direct na het eten de bus induiken, dit moet de volgende dagen anders en dat kan ook. De restaurantjes bieden goed en zeer betaalbaar eten, bier, wijn, gezelligheid en warmte.
Op de camping staat een prachtige aardbeiboom, bijtjes drinken uit de waterkraan en natuurlijk zien we hier overal de mandarijnenbomen (trouwens ook de sinaasappels, citroenen, dadels, amandelen en natuurlijk olijven)
Naar Gebas
De eerste dag zijn we nog in de ban van de jacht. We wachten met vertrekken totdat de jagers naar huis gaan, maar in een natuurpark wordt natuurlijk niet gejaagd. Omdat we wat laat zijn nu kiezen we de kortste route van het bord, richting Gebas.
De route is goed aangegeven met witgele strepen en vertrekt letterlijk vanaf de camping. We lopen al snel het bos in en de berg op en dit blijft eigenlijk de hele wandeling zo. Maar saai is het niet. Net voordat we bij Gebas zijn duiken we een soort kloof in, niet al te hoog, ca. 2 tot 4 meter en ongeveer 6 meter breed. Het is een bijzonder pad die overgaat in een tunnel. Deze is erg donker maar niet zo lang. Daarna zijn we bijna bij Gebas, we besluiten er niet heen te gaan maar het pad te volgen en lopen bovenlangs terug. Helaas weer niet in de zon, die zit nog net achter de kam en de bomen. Hierdoor is deze wandeling in de zomer mogelijk ook nog prima te doen, want dan zal het hier wel een beetje warmer zijn. Omdat we wat laat vertrokken zijn lopen we in een hoog tempo, hierdoor zien we weinig van eventuele dieren. Wel horen we veel, zelfs een rotskruiper, die we nog net zien wegvliegen met zijn rode vleugels.
Heerlijk wandelen met een verrassende kloof met een Langvleugelvleermuis en zelfs een tunnel.
Sanatorium
De tweede wandeling gaat de andere kant op. We vertrekken vandaag wat eerder. Het eerste stuk is vooral teerweg en gaat redelijk stijl omhoog. We lopen in de zon dus al snel gaan de eerste truien uit. Maar dan komen we in het bos, wordt het pad vlakker en daardoor ook weer koeler. Ook deze wandeling is erg gevarieerd, al snel zien we ons eerste wild, een paar moeflons schrikken van ons en verdwijnen in het bos. Omdat deze route verschillende wandelroutes kruist moeten we nu zelf meer kaartlezen om de route te vinden. Dit maakt het soms wel spannend als er geen aanwijzingen meer zijn. Op een gegeven moment lopen we op een smal pad en zien aan de overkant van een klein ravijntje de weg, maar hoe komen we daar en dan opeens komt ons smalle paadje uit op een breder pad en blijkt ook het ravijn te eindigen.
We staan weer op een teerweg waar ook auto’s langs kunnen. Langs ons pad zien we gaten in de wand zitten, daar kunnen wel eens grotten zijn. We gaan op onderzoek en staan al snel in het donker te kijken. Als we voorzichtig het plafond langs schijnen zien we een heel klein vleermuisje hangen. Het is er maar eentje en hij wordt wakker van ons, maar blijft lekker zitten. Het is toch wel eng in zo’n grot, je bent al snel de weg kwijt als je het licht van buiten niet meer ziet.
Het oude sanatorium voor tuberculoze patiënten ligt op een prachtige zonnige plek midden in de bossen.
Net als op de vorige wandeling hebben we het hele pad voor ons alleen, dat zijn we niet gewend en we vinden het heel bijzonder. We komen langs een afgedankt sanatorium voor tuberculoze patiënten, helaas is het geheel afgezet en kunnen we niet meer binnenkijken. Dan verder en wederom over een smal pad lopen we door een smalle kloof langzaamaan naar beneden totdat we opeens weer vlak bij de camping zijn. We zijn nog lekker op tijd om nog even in de zon te zitten voordat we uit eten gaan. Er zijn nog veel meer routes te lopen in dit gebergte. Maar wij besluiten dat we weer even willen opwarmen aan de kust. Dit is echter een plek om nog eens terug te komen.
