We verlaten de omgeving van Algodonales en rijden verder naar het zuiden, weer een beetje dichter bij Marokko, maar nog steeds in Andalusie. Hier ontdekken we het bronwater, gewoon ergens uit de muur met of zonder kraan, maar zeer goed drinkbaar (veel kraanwater is geen drinkwater of verre van smakelijk) Vaak zit er ook nog een wasbak bij en warempel worden die soms nog gebruikt.
We zitten aan het strand in zuid-west Spanje. Enorme stranden met zeer weinig mensen. Er zijn wel andere toeristen, vooral surfers, maar niet genoeg om het strand te vullen. Bovendien is het weer hier bijzonder goed, elke local die we spreken vertelt dat het nu eigenlijk hier hoort te regenen. We genieten in elk geval van het aangename weer.
En dan is het opeens tijd om uit te kijken naar Guus, Siep, Mirjam en Tim. Ze houden ons op de hoogte van hun vorderingen en 100 km voordat ze er zijn melden ze opeens dat ze bij de garage staan. De auto verliest veel olie. We schrikken ervan, maar gelukkig kunnen ze er wel om verder rijden, zolang ze maar veel olie meenemen. Ergens onderweg zullen we wat langer camperen bij een garage, zodat het kan worden gerepareerd.We hebben een leuk strandje gevonden waar we wildkamperen en daar samen genieten van het weer, strand de wijn en lekker eten.
De volgende dag willen wij graag op een camping staan voor een lekker douche en het luchten van de bedjes, want in ons busje is het toch wel klein en op een camping kun je tenminste even alles buiten zetten en hangen. In Spanje wordt wildcamperen gedoogd zolang je de indruk wekt te parkeren. Dat betekent dus niets buiten laten staan en zelf ook binnen gaan zitten. We weten een zeer leuke camping, waar we helemaal alleen staan. De campingkatten ontdekken dat Guus ze graag opjaagt en ze brengen heel wat uren in de boom door.
We rijden richting Tarifa, maar dan ziet we een trike vliegen. Erik slaat meteen af en we zien nog net zijn landing. Het blijkt de locale deltavlieg instructeur te zijn, die hier een geweldige vliegplek heeft. Het hele gebied staat vol met windmolens. Daar waar ze niet staan is eigendom van zijn vriend en die vind het goed dat hij hier vliegt. Als het meezit laat hij Erik vanuit de lucht de start en landing zien en daarna mag Tim met zijn trike vliegen. Maar dan moet de wind wel wat afzwakken. We gaan met zijn allen naar het strand om dat af te wachten.
De volgende dag ziet het er beter uit, tenminste voor het deltavliegen. Erik en Erich hebben een fles wisky gezet voor het landen op een klein duintje op het strand, Het wordt een prachtige avondvlucht. Het trikevliegen gaat helaas niet lukken.
Response to “De Spaanse kust”
- wilma schuman says: December 7, 2011 at 23:33
lekker zeg, genieten van een winters strand en nog steeds kunnen kamperen! Wanneer steken jullie over naar Marokko? Gaan Tim, Mirjam en beide honden ook mee? Knuffel,
Wilma
