Ma 27-9 Sylmar
We besluiten nog een dag te blijven want de voorspellingen op Kagel zijn goed voor vandaag.
Na een zoet ontbijt, deze keer uit een ‘paperbag’ rijden we naar het landingsveld om met de locals naar de start te gaan. De start is afgesloten met een slagboom en daarvoor hebben zij een code. Gisteren kregen we te horen dat er waarschijnlijk veel piloten zouden zijn, omdat het dit jaar nog niet zo goed is geweest. Net als in Santa Barbara is de zomer hier niet de beste tijd om te vliegen. Meestal is de wind te wisselend en kun je alleen een ‘sledgeride’ doen, bij ons bekend als glijvlucht en dat betekent direct na start naar beneden glijden en dus geen lift van de wind of thermiek. Vandaag zal het echter nog beter worden dan gisteren en toen was Coen al erg tevreden. Op het landingsveld zit Darryl, hij is de eerste, maar ja hij woont ook met zijn camper op het veld. Er komen nog 3 piloten, de rest blijkt naar andere stekken te zijn vertrokken.
We krijgen te horen dat we niet naar Pasadena moeten vliegen, deltavliegen is daar verboden. Eigenlijk is het daar al verboden om de delta te bezitten. We besluiten heel Pasadena te mijden.
We rijden naar boven, het laatste stuk is dirtroad en onze auto kan het net aan, gelukkig. Boven heb je een prachtig uitzicht over de stad en de wind is perfect. Snel opbouwen dus.
Als de eerste piloot gaat starten blijkt de wind op de top af en toe van achter aan te geven, maar het is niet zo hard. De 3 locals starten en zijn al snel weg,
Erik gaat er achteraan en zit zo boven. Coen start en moet er flink voor vechten om boven te komen. Cornelia is helemaal klaar, maar krijgt twijfels. Erik meldt dat er vliegtuigen over de start heen komen, onder hem doorvliegen en gelukkig voor hem uitwijken. Geen kleintjes overigens, zie de foto. Ook de wind is erg wisselend zowel van richting als van kracht het is allemaal wat onduidelijk, dus besluit Cornelia in te pakken.
Geheel tegen de verwachting in is de wind op het landingsveld vanaf de berg, de ene local verteld dat hij dit nog nooit heeft meegemaakt, de ander dat het af en toe wel eens gebeurd. Erik maakt een prima landing en staat lekker in de schaduw af te bouwen. We vragen ons af waar Coen is, hij is al een tijdje niet meer gehoord op de radio. Een andere piloot is naar Crestline (San Bernadino) gevlogen en we bedenken dat Coen wel eens mee kan zijn gegaan. Cornelia gaat maar eens ontspannen zitten op het veld en springt meteen weer omhoog, want daar is Coen! Toch teruggekomen, reuze hoog gezeten (14000 Ft). Daarmee maakt hij een local die op een andere stek heeft gevlogen jaloers.
Op advies van een andere bewoner van de LZ (samen zijn het net de mopperende mannetjes van de Muppets) gaan we lekker eten bij de Thai. Cornelia moet haar ID laten zijn voor een biertje, die schenken ze alleen boven de 21!!!. Daarna nog even lekker in de hottub bij het motel.
Alweer een prima vakantiedag, zo kunnen we nog wel jaren doorgaan.
Di 28-9 Sylmar, Los Angeles, Chinatown, Hollywood
Vanmorgen hangt er een grote wolk, vliegen is inderdaad vandaag niet mogelijk.
We besluiten te gaan rondkijken, ‘Sightseeing on the rainy days’, hier is het echter gelukkig wel zonnig.
Eerst gaan we op zoek naar echte cowboyboots, we hebben een winkel gevonden waar veel westernkleding wordt verkocht. Er staan prachtige laarsen met enorme prijzen. Coen vindt er echter wel een heel hip overhemd.
Volgende stop is Chinatown, ondertussen is het wolkendek goed opengebroken en wordt het weer echt warm. Chinatown voldoet niet echt aan onze verwachting van kleine straatjes met kraampjes en eettentjes, maar we eten er wel heerlijk.
Volgende stop is Hollywood, op naar de ‘walk of fame’. We hebben een aardige verzameling aan souvenirs gevonden en vermaken ons als echte toeristen.
Dankzij de heerlijke lunch in Chinatown is een lichte salade bij de pool voldoende voor vanavond. We sluiten af met een biertje in de hottub.
Morgen zal in het teken staan van inpakken, voor de vliegers hebben we wel wat tijd nodig. Air Berlin heeft eindelijk gereageerd en zij melden dat het uitvoeren van de vliegers geen probleem moet zijn.
Wo 29-9 Sylmar
Vanmorgen lekker uitgeslapen. Het is tijd om te gaan pakken. We besluiten om ook de laatste nacht in dit motel door te brengen. Dat maakt het pakwerk een stuk makkelijker. Op de heenweg paste alles net in de tassen en waren we precies op gewicht. Ondertussen hebben we toch wat leuke spullen gekocht, we moeten dus kiezen of we een extra tas kopen of dat we het een en ander gaan achterlaten. We proberen het laatste eerst.
Als de kamerservice komt ruilen we alleen de vuile handdoeken voor schone, want het is vandaag onmogelijk voor haar om in deze berg nog wat nuttigs te doen. Vliegers kortpakken doen we in het tuintje.
Monica leest ondertussen lekker haar boek en maakt de foto’s, zo’n parapentje is toch wel een stuk gemakkelijker mee op reis.
Na het inpakken eerst maar eens lekker naar het zwembad, Coen en Cornelia gaan nog even ‘statten’ en Erik en Monica genieten van de hottub. Ondertussen wordt het steeds bewolkter en zien we het in de verte regen, zouden we toch deze vakantie regen meemaken? Voor de zekerheid leggen we de vliegers binnen.
’s Avonds halen we pizza op de hoek bij een tankstation met winkeltje. Daar is ook een paal waar paarden aan gebonden kunnen worden en inderdaad komen er 3 gasten te paard langs die boodschapjes komen doen. Helaas hebben we net de camera niet bij ons. Ons laatste vakantiemaal eten we lekker bij het zwembad het is droog gebleven.
Het was een geweldige vakantie! Morgen begint de terugreis.
Do 30-9 Los Angeles
De terugreis is een verhaal apart, ondanks de bevestiging van Air Berlin dat onze vliegers mee konden werden we op Los Angeles Airport staande gehouden. Onze vliegers mochten niet mee als gewone ‘odd’ bagage. Die hadden we van te voren als Cargo moeten aanmelden. We kregen de keuze om zonder vliegers naar huis te gaan of te blijven. Ondertussen was de parapent van Monica allang ingecheckt en klaar om naar Nederland te gaan.
Na lang soebatten streken ze dan toch over hun hart en bleek het probleem niet zo zeer in het formaat van de vliegers te zitten. Maar ze waren bang dat we pakketten van 4 meter lang vol drugs wilden vervoeren. De mooi ingepakte vliegertjes werden weer helemaal uitgepakt en gecontroleerd op drugs.
Daarna werd de bubbeltjes plastic er weer een beetje omheen gevouwen, wij mochten er niet meer aankomen, en met het ‘nodige’ geweld ingeladen. pfff we kunnen naar huis en thuis verder vliegen.
Wat een reis! Morgen zijn we weer thuis.
