Na een week Italie hebben we het allebei toch wel gezien. De Dolomieten zijn prachtig maar er lopen zo ongelooflijk veel andere toeristen dat je de schoonheid haast niet ziet. Even langs de weg stoppen voor een mooie berg of een mooi meer is er niet bij. Je moet meteen betalen voor je parkeerplek en dan mag je in ganzepas naar de natuur kijken. Natuurlijk wil iedereen het zien, maar bij voorkeur niet tegelijk met ons. Bovendien is onze motor toch niet helemaal ok en als je dan je parkeerplaats moet betalen omdat je motor kookt….. Maar we moeten toegeven het is prachtig!
We besluiten dan ook door te reizen naar een iets minder toeristische plek. Maar eerst ontdekken we de goedkoopste camping van Italie, de camperplek. Voor een tientje mag je er 20 uur staan, echt waar 50 cent per uur! We staan aan een prachtig meer, waarin niet wordt gezwommen, maar ons wel een leuke wandeling rondom oplevert. Monica heeft een teen gekneusd dus tot nu toe zijn de wandelingen niet zo bijzonder geweest, maar een rondje meer kan ondertussen wel weer. We laten het alarm afgaan omdat we door rood lopen bij de brug en tunnel waar de dam zit,. Wij vonden het afvoerputje van een meer wel fotogeniek, blijkbaar toch niet de bedoeling.
Het wordt Slovenie, Nova Gorica. We zijn er vorig jaar ook geweest en hebben ons er toen ondanks de regelmatige buien prima vermaakt. Op de camping aangekomen blijkt chdat de oude douches (3 houten wandjes en een plastic gordijntje) er niet meer zijn, er staat een heel nieuw gebouw in aanbouw. Daarin zijn super-de-luxe voorzieningen beschikbaar. Net als vorig jaar zijn er meerdere parapentscholen aanwezig. De Polen groeten niet, want ze spreken alleen maar pools. Hetzelfde geldt voor de Italianen die met grote campers arriveren. Tot onze ergernis vinden ze het heel normaal om tussen jou en je tent door te lopen en kijken ze enigszins verbaast op als je langs hun spullen loopt. We besluiten dan ook om maar te vluchten naar de start. Net als we gaan vraagt een Duitser om een lift naar boven, die nemen we uiteraard mee. Op de start staan meerdere parapents terwijl de wind steeds harder wordt. Erik bouwt ook op en na een uurtje is starten goed te doen. Hij land op het landingsveld bij Igor. De toko is nog niet gereed maar bier wordt wel verkocht. En als we vervolgens vragen om wat te eten levert Igor ons enorme hamburgers. Volgend jaar serveert hij pizza en locale gerechten. Maar morgen kunnen we ‘Cevapcici’ verwachten. We kijken nu al uit naar goed vliegweer om het te proberen.
Ondertussen krijgen we berichten binnen van vrienden die proberen ons tijdens hun vakantie op te zoeken! Dat is leuk! We hopen dat het lukt
Tot onze verbazing zijn de italianen opeens weer weg, de campingbaas had ook zijn twijfels en vroeg om papieren, even daarna vertrokken ze. We vertrouwden ze ook niet helemaal en nu ze weg zijn is het een stuk aangenamer op de camping. Zelfs de Polen worden vriendelijker, blijkbaar voelde iedereen het.
We vullen onze dagen met vliegen en wandelen. Het weer is hier spreekwoordelijk veranderlijk. Maar ook verschilt het op korte afstanden erg. Ze hebben de afgelopen maanden hier weinig regen gehad, helaas wordt dat nu ook ingehaald. Omdat het in heel europa dreigt blijven we toch hier zitten.
Wandelroutes worden ook hier niet al te duidelijk aangegeven, dus lopen we met een kaart. Echter dan blijkt dat er meer paden zijn dan op de kaart staan, dus af en toe verdwalen we. De bossen zijn hier nog echt uitgestrekt en er is genoeg te zien. Zoals parende alpenlandsalamanders, die schijnen heel schuw te zijn, maar nu zagen we ze overal op de paden bezig. Een ijsgrot, inderdaad was het daar ijzig koud. De prachtigste vlinders, en ondertussen lukt het fotograferen al aardig. Ondertussen ook wat filmpjes gemaakt, als je op sommige foto’s klikt wordt YouTube geopend.
We ontdekken dat internet niet overal even beschikbaar is. Regelmatig is mailen een probleem, terwijl het blog wel werkt, onze excuses dus als je nog niets hebt teruggehoord. Stuur gerust een leuke reminder, dan doen we ons best om toch te reageren.
