We zijn al eens eerder in Gabo de Gata geweest en hebben daar geen goeie herinneringen aan, maar iedereen zegt dat het er bijzonder en prachtig is dus wij gaan het nog eens proberen. Het is er in elk geval lekker warm nog, zo in de winter. De rotsen zijn indrukwekkend ruig, het is deels vulkanisch en voor Europa een stukje bijzondere natuur, het is dan ook een Nationaal Park geworden.We stoppen in een klein dorpje, Rodalquillar, hier werd vroeger goud gedolven.
Rodalquilar goudmijn
We rijden langs de kust op zoek naar een plek voor de nacht, we kijken bij een paar campings. Maar die zien er erg onaantrekkelijk uit en zijn dan ook nog duur. We nemen de gok en zien opeens een mooi parkeerplekje aan het strand, er staat nog een campertje, maar daar is niemand thuis. We zijn moe en willen blijven staan.
We hebben onderweg enorme hotels gezien en vlakbij ons staat er ook eentje. Daar staan de kranen nog naast, maar we zien ook de bomen binnen groeien. Later horen we dat het hotel illegaal gebouwd is in het Nationaal Park en dat de eigenaren eigenlijk de berg in de oorspronkelijke staat moeten terug brengen, maar ze hebben een heel stuk van de berg afgehaald om het hotel van wel 400 kamers te bouwen, nu ligt dus alles stil en dat kan nog wel een tijdje duren.
Playa de Mónsul
De Monsul is een kleine vallei dat uitmond in een strand en als bijzonder mooi bekend staat. We gaan er kijken en moeten zeggen het is prachtig! Er zijn helemaal geen andere mensen en we sjouwen er rond tussen de agave.en dwergpalmen en ook hier de enorme bossen rozemarijn. Overal zien we onbekende bloemen en de Zwarte tapuit en Kuifleeuwerik vliegen over ons heen. Wat een heerlijke plek, geen idee hoe het er in de zomer is, qua drukte en warmte, maar nu is het er erg fijn.
100 jarige aloë, nieuw op de website! Wordt geen 100 jaar en is geen aloe”maar een agave. Kuifleeuwerik, Zwarte tapuit, op Playa de Mónsul
We besluiten om hier niet wild te gaan staan, omdat de borden met verboden kamperen gewoon niet te missen zijn en we trekken verder langs de kust.
De plastic kust
En dan zien we opeens weer waarom we de vorige keer niet zulke fijne herinneringen aan deze kust hebben. Opeens zitten we te midden van het plastic. Deze kust is geheel vol gezet met kassen van plastic. Overal waar je kijkt zie je de zon weerkaatsen op plastic. En tussen al dat plastic zie je de kapotte plastic slierten die van de kassen zijn afgewaaid.
de Plastic kust
Opeens beseffen we dat hier de groente en het fruit van Spanje vandaan komt, dat wij al jaren eten in Nederland. Daarvoor is deze kust veranderd in een plastic kust. Het ziet er vreselijk uit. Maar als je dan bedenkt het had ook industrie kunnen zijn met rokende schoorstenen, dan vraag je je af is het inderdaad zo erg. Ik weet het niet. Ondertussen koop ik goedkoop en super lekker fruit hier en blijf het plastic bekijken met gemengde gevoelens.
