Joechee!! We zijn weer op pad! De laatste avond verwend door een echte Franse kok, Xavier maakte voor ons risotto met kip. In plaats van honing gebruikte hij echte Hollandse stroop (bedankt Cornelia!) en het werd verrukkelijk.
Dankzij de regen een prachtige zonsondergang. ‘s Morgens bleek dat de tent extra droogtijd nodig had, dus uiteindelijk pas in de middag vertrokken uitgezwaaid door Remko, Sheila en Peli (bedankt voor het geduld 😜)
We gaan nu oostwaarts richting Italië. Monica wilde persé via demoiselles coiffées, jaren geleden al eens gekeken maar toen zonder camera. Helaas bleek de voorspelling waar te zijn; de meeste dames zijn hun kapsels kwijt geraakt.
Daarna langs Lac de Serres Poncon met de prachtige bergen via Barcellonette richting Coni/Cuneo, maar bij een riviertje afgehaakt voor de overnachting.
Jeetje wat was dit een leuk plekje. Het enige dat je hoorde was het ruisende water en er was verder niemand. ‘s Morgens werden we wel verrast door een paar bootjes die voorbij kwamen raften. Gelukkig waren we toen al weer toonbaar.
Via de pas van Larche rijden we richting Cuneo,
We hebben geen van beide veel met Italië, maar als je er zo door heen rijdt is het toch een mooi land. Opeens wordt het land vlakker, de bergen verdwijnen achter de smog. We zien veel industrie. Wel blijven de enorme schuren en huizen, vlak bij de weg en regelmatig leegstaand ons verbazen.
We vinden een kleine camping bij een leuk dorpje., Daar horen we dat het gebied niet veel te bieden heeft. Alleen maar wijn. Dat spreekt ons toch wel aan en inderdaad zien we de volgende ochtend veel wijnvelden. Echter het is zo mistig (of toch smog) dat we na de markt in Alba besluiten door te rijden.
We nemen de tolweg (voor het eerst) en rijden door naar het noordoosten, we willen naar de Dolomieten, om te vliegen en te wandelen. We proberen de meren te mijden omdat die zo toeristisch zijn. Dat lukt maar matig en zo staan we snachts bij Lago Idro. Een klein meertje maar net zo toeristisch. Hier horen we dat we het noodweer hebben gemist. Sommige tenten stonden hier blank. Wat ons opvalt is dat op de campings veel Nederlanders zijn en dat zij meestal een tijdje blijven staan. Door het vliegen al die jaren zijn we niet meer gewend aan gezinscampings en het boven op elkaar staan. De campings zijn hier duurder dan in Frankrijk, daarvoor krijg je dan wel goed sanitair, We hebben een gezellige avond, maar besluiten toch om morgen door te reizen.
We zijn in de Dolomieten, dus nu rijden we de ene pas na de andere. Ergens in het midden zoeken we een nieuwe camping met het doel enkele dagen te blijven om te wandelen en misschien wel te vliegen. Er is zoveel te zien dat we niet erg opschieten, gelukkig hebben we geen haast en zo kom je wel de mensen tegen. Een oude man met een slechte heup en geheugen, sprak verrassend goed duits. En we hebben heel gezellig ons ijsje zitten eten.
We hebben een windzak gezien! We staan vlakbij op de camping en gaan morgen op zoek naar de start. Als het niets wordt gaan we wandelen of fietsen. We zullen zien.
We staan op een leuke kleine camping bij de boer, vlakbij Pellizano. Het sanitair is prachtig, echt beter dan in Frankrijk. Dwars door het dal stroomt een riviertje, daarlangs wandelen we naar het volgende dorp, Mezanna en terug. We hebben ontdekt dat de start direct boven de camping zit, maar helaas is het daar rugwind.
‘s Avonds gaan we uit eten in een klein restaurantje bij de paardenschool. Binnen zit al een italiaanse familie. De kok ontvangt ons en vraagt of we engels spreken, zijzelf namelijk niet! De andere gasten willen graag helpen en vertalen voor ons. Er is geen kaart, dus we krijgen het menu vertelt, we besluiten tagliatelli te nemen met een wijntje. Het smaakt verrukkelijk. De olijfolie is van een kwaliteit die we alleen kennen van exclusieve zuid-afrikaanse kwekerijtjes. Ondertussen zijn de behulpzame gasten zelf uitgegeten en ze lopen nog even langs met de kok, blijkt dat dit enorme bord eten alleen het voorgerecht is en wat we als hoofdgerecht willen hebben? Waarschijnlijk keken we even heel onnozel want we krijgen een uitgebreide uitleg. We kiezen voor haché met polente (typisch italiaans dus niet te vinden in het woordenboek), maar de uitleg is duidelijk. Maïskoek. De serveerster is ook de kok en de afwasser. En wij blijven maar zeggen dat alles buono is, oftewel lekker want dat is het zeker. We krijgen nog een digestiefje aangeboden van anijs uit de bergen, je proeft het verse hooi erin terug.
Wauw, Italie heeft ons dus toch wel wat te bieden. Op deze maaltijd kunnen we wel een paar dagen teren. We besluiten nog een dagje te blijven. We wandelen een pad omhoog. De route beschrijvingen voor wandelaars zijn niet zo goed als voor auto en fiets, maar het is een leuke tocht. We hebben uitzicht op de start en zien daar warempel een parapent starten,
‘s Middags omhoog naar de start en ondanks de donkere wolken aan de overkant bouwt Erik toch de delta op. Als hij geluk heeft wordt het vliegen, anders weer afbouwen. De wind staat in elk geval goed op de start.
Vanaf de start is er alleen maar stijg totdat Erik in het midden van het dal komt, daar blijkt ook zink te zijn. Rondvliegend komt hij wat termiekbellen tegen, maar vanwege het weer en de minimale informatie besluit Erik niet te ver door te stijgen en ja dan is er altijd het risico van een zinkput. Op het landingsveld wordt ondertussen met modelvliegtuigjes gespeeld. En de locals vinden het best leuk zo’n delta erbij. Uitgeteld van wandelen en vliegen gaan we terug naar de camping, er moet vandaag ook nog gewassen worden. Op onze kampplaats ontstaat opeens een volksverhuizing van mieren. Eerst rent er een hele streep de ene kant op, vervolgens komen ze met eieren in de poten terug gelopen, ze gaan dichter bij de vuilnisbakken wonen, heel begrijpelijk.
Wij gaan ook weer op pad en als we eindelijk weer internet hebben zullen we het blog bijwerken, Arrivederci!
Response to “On y va.”
- Remko says: July 15, 2011 at 09:09
Is best wel belangrijk hè, schone weecees. Zeker na Laragne. Een kleine culinaire correctie: voorafje is antipasti, dan pasta (tagliatelli), dan wildzwijnstoof met polenta (geweld maismeel, daarna gebakken) en toen konden jullie niet meer, dus geen dolce (toetje) maar een digestief om het geheel te laten zakken… Tja, en dat 2 keer per dag. Weet ook niet hoe ze dat allemaal verstouwen, die kleine Italiaantjes. Ben ik ook nog de kaas vergeten…
Gisteren heeft mijn vader 4 bypasses gekregen, die heeft ook altijd goed gegeten, maar blijkbaar minder gezond.
Erik, misschien zit er toch een klein lekje in je radiator. Als de motor heet is verdampt het koelwater en zie je geen leksporen, bedacht ik me vannacht ineens.
Vliegze daar jullie beiden en geniet ervan,Groet, Remko
