We hebben een prachtige route bedacht naar het zuiden toe via een paar steden en dan de bergen in. Het weer is boven verwachting, wel hebben we een regendag, maar er ligt nog geen sneeuw op de bergpassen.
Na Chef Chouaen hebben we een idee van een medina, Aangekomen in Meknes blijkt dit toch niet helemaal te kloppen. We verdwalen in de stad en worden door een vriendelijk jongetje op de fiets er weer uit geleid.
Er is zoveel te zien, we komen ogen te kort. Wel moeten we wennen aan de verkopers. We vinden ze vaak te opdringerig en dan sta je niet zo rustig bij een kraampje de waren te bekijken. Ook foto’s maken doe je niet zomaar.
‘s Nachts staan we steeds op campings. Die zijn best gezellig gemaakt. Het sanitair is zeer matig, kapot en niet schoon. Warm water is zeker geen standaard, dat is wel logisch als je bedenkt dat het hier meestal erg warm is en men zelf naar de ‘Hammam’ gaat. Maar als rechtgeaarde nederlander, missen we dat soms toch wel. Gelukkig worden we dan opeens weer verrast door hout-gestookt-super-heet-water of luxe washokken met ruime douches en schone toiletten.
Als laatste stad bezoeken we Volubilis, een romeinse stad van voor onze jaartelling, Je mag hier er nog gewoon doorheen lopen, alleen de prachtige tegelvloeren zijn beschermt met een touwtje.
Nu hebben we even genoeg stad gezien en gaan we op richting het zuiden om het platteland te bekijken.
Response to “trekken door Marokko”
- wilma schuman says: December 26, 2011 at 22:00
Tje wat een prachtige nieuwe ervaring. ga ervan uit dat jullie alle kruiden en specerijen die het kraampje verkoopt herkennen of de namen nu inmiddels weten en dan die potten, tje zo’n produktie zou ik ook eens moeten proberen te halen. Hoe gaat het trouwens met de honden? Kunnen die alle drukte en zo goed aan en hoe reageren de mensen daar op ze. is iedereen bang en houden de honden misschien lastige verkopers op afstand? Benieuwd naar jullie platteland foto’s. Mwahhhh
