De Sierra Nevada ligt helemaal niet in Nevada. Dat leerden we vorig jaar in Amerika, Californie was trots op zijn bergen en terecht. Maar de echte, oorspronkelijke Sierra Nevada ligt natuurlijk in Spanje. En ze zijn indrukwekkend.
We besluiten na opnieuw een paar dagen aan de middelandse zee de bergen in te rijden, terwijl de voorspellingen niet al te best zijn. We vinden een leuke camping op grote hoogte en daar is het uiteraard nog wat kouder. Helaas blijkt ook dat ons gas op is en we besluiten om in Granada op zoek te gaan naar een vulling. Voor zover wij hebben kunnen ontdekken kunnen we wel hele nieuwe gaspotten kopen, maar niet de oude inruilen. Dat betekent dat we voor 2,8 liter gas €50 zouden moeten betalen en we vervolgens met een extra fles moeten reizen. Dus nu koken we weer even op het oude vertrouwde benzinebrandertje.
We rijden momenteel op de stekkengids van Marc en Alf, 2 parapenters uit El Yelmo. Ze hebben ons voorzien van een berg informatie, maar soms hebben we wat moeite om het te vinden. In Spanje is het niet zoals in Frankrijk gebruikelijk dat er bij een start of landingsveld een bord met informatie staat, zelfs een windzak is niet standaard. Dat betekent dat je soms maar moet gokken of je goed zit. Bovendien constateren we dat de landingsvelden niet echt formaat delta zijn. Dus voor Erik is het regelmatig spannend. Als we uiteindelijk op Jola komen zijn we dan ook verrast over het formaat landingsveld en de aanwezigheid van een windzak. Zelfs de nieuwbouwwijk ernaast leidt ons niet af. Alleen de wind op de start is helaas van achteren……
We rijden verder. Regelmatig blijkt de doorgaande weg bij een stad er dwars door heen te liggen. Dat betekent kleine steegjes waar niet altijd bij staat dat je er niet doorheen kunt rijden….. Of stijle weggetjes met om de 50 meter een bobbel en die zijn hier rustig 40 cm hoog. We vragen ons nog steeds af of de TomTom van Spanje de optie stadscentrum vermijden er op heeft. Want de grootste kampers die we hier zien rijden zijn toch echt van de spanjaarden zelf.
Ondertussen zijn we aangekomen in Ronda. Een historisch stadje verdeeld door een gigantische brug; Het ziet er heel bijzonder uit. Het weer is hier heerlijk en de camping vol gillende bambini. De klok is ondertussen over naar wintertijd maar wij zitten nog gewoon in de korte broek. De komende dagen zijn bestemd voor Algodonales en hopelijk vliegen we daar met Abeltje, Arlette en Jos.
