We rijden weer richting het noorden en komen in Azrou op dezelfde camping uit. Hier stoken ze het water op met cederhout tot een heerlijk warme douche. Wel zo prettig op 1300m en 5 graden vorst ‘s nachts. Maar overdag is het prachtig zonnig weer en wandelen we de berg op. We vinden hier voor het eerst een echte wandelroute en komen daar geen mens tegen. Beide zeer uniek voor Marokko, overal zijn mensen en de wandelpaden nauwelijks te vinden. De campingbaas heeft verteld dat er in het bos apen zitten, nadat we deze niet tegenkwamen vertelde hij dat ze niet te vinden waren als er sneeuw was….. Tja broodje aap of niet?
We willen nog langs de noordwest kust, volgens de informatie is die prachtig en vol van campings, het valt erg tegen. De campings zijn meer parkeerplaatsen met een bewaker en die laatste lijkt ook erg nodig. We besluiten dat het genoeg is geweest, we hebben veel moois in Marokko gezien en genoten en gaan voldaan terug naar Europa.
Het is prachtig weer in Spanje aan de Costa de la Luz. We staan een paar dagen op de camping torre de la peña waar we onze vliegradio’s hadden achter gelaten en waar we onze was even kunnen doen. Het voelt best goed terug te zijn in Europa. Net of we in Marokko toch wat minder ontspannen waren, terwijl we het daar niet zo merkten. Bij het boodschappen doen gedragen we ons alsof we vreselijk lang weg zijn geweest en duiken vol enthousiasme op lekker kazen, worsten, broodjes, wijn en koekjes. Terwijl die dingen best te koop zijn in Marokko, maar ze smaken anders.
We komen Erich en Paloma weer tegen en gaan met hen mee de berg op, mogelijk kan er gevlogen worden. Het is prachtig boven, maar helaas niet vliegbaar. De volgende dag rijden we naar de oostkant, daar ontmoeten we Caspar. Die gaat samen met een vriend de uitdaging aan om naar Dakar te rijden. We treffen hen net voor ze boot nemen naar Afrika en sponseren hun met een maaltje, drank en een heleboel informatie over Marokko (www.anything-goes-to-africa.nl). Het is een gezellig gebeuren en we zijn bijna weer omgedraaid om mee te rijden, maar besluiten toch dat we onze spullen gaan pakken voor een tripje naar Portugal.
