We passen momenteel op het huis en de hondjes van vrienden in zuid-oost Frankrijk, sjonge wat is het weer hier nog mooi, bij aankomst brachten we een kleine bui mee, maar sindsdien is het elke ochtend ‘soleil!’.
Dat het weer hier nog wat aangenamer is zie je ook aan de beestjes die we hier nog spotten, er vliegen hier nog steeds de oranje luzernevlinder, bijen, een prachtridderwants en natuurlijk heel veel vogels zoals de groene specht.
We klussen nog aan de bus, alles is nu geverfd of gelakt en droogde hier razend snel. Ook de electra is bijna klaar, dus straks met de donkere dagen voor kerst hebben we aan alle kanten licht in de bus. Afgelopen zondag zijn we gaan wandelen tussen Sisteron en Ribiers, we vertrokken pas na 1 uur, want daarvoor wordt er momenteel druk gejaagd en we willen niet aangeschoten worden. We hadden een makkelijke wandeling uitgezocht dus liepen we behoorlijk omhoog, we moeten nog weer even leren de hoogtelijnen op de kaart te lezen. Maar in elk geval kregen we op de Rocher de St. Etienne een prachtig uitzicht op de Citadel van Sisteron.
Op de terugweg spotten we een lamme fazant langs de kant van de weg. Zo’n beestje kun je toch niet laten lijden, dus gekeerd en de fazant gevangen, die was er slecht aan toe, dus gedood met een stok, want we hadden niets anders bij ons. Daarna de kop er af en in een zak meegenomen naar huis. Maar hoe nu verder?
Gelukkig hebben we net Mark en Diana leren kennen, die hier veel verstand van hebben. Ze hebben ons leren plukken (je moet best hard trekken aan die veren, wat een variatie in patronen trouwens) en de fazant verder schoongemaakt. En nu moet ie op het menu, dus vanavond eten wij fazant!
De fazant wordt geplukt, de kleine sporen laten zien dat het nog een jonge haan was.
De kat en hond streden om de vleugel, de kat verloor.
